Ο κακός χαμός στα social media

«Τα’ χω λίγο αυτά. Όλοι μας παίζουμε κι έχουμε μπλέξει με τα social media. Άλλες φορές σωστά κι άλλες λανθασμένα. Ο καθένας μας μπορεί να λέει και να γράφει αυτά που σκέφτεται. Απλά το θέμα είναι κάθε φορά να καταλαβαίνουμε τι λέει ο καθένας, να μην το τραβάμε και να το παρερμηνεύουμε».

Με αυτά τα λόγια ο Γιώργος Τζαβέλλας, μιλώντας στον ΣΠΟΡ FM, εξέφρασε την άποψη του για το περιστατικό που «τάραξε τα media» κι απείλησε να «ρίξει» -όχι το instagram- αλλά «καμπάνες» σε δύο πρώην συμπαίκτες του στον ΠΑΟΚ, επειδή έκαναν like.

Γράφει ο Νικόλας Ακτύπης

Λίγες ώρες νωρίτερα ο πρώην παίκτης του δικεφάλου του βορρά μέσω των λογαριασμών κοινωνικής δικτύωσης που διαθέτει είχε κάνει το ίδιο. Είχε εκφράσει μια θέση, δηλαδή, που εικάζουμε (και μάλλον έχουμε δίκιο που το κάνουμε) για τον τρόπο αποχώρησης του από την ομάδα και τη διαμάχη του με τον Βλάνταν Ίβιτς.

Αυτό που προκύπτει είναι πως το παλιό καλό «μια εικόνα χίλιες λέξεις» έχει αντικατασταθεί από το μια ανάρτηση, ένα share, ένα like, ένα hashtag σημαίνουν πια άλλες τόσες. Εάν δεν είχε προηγηθεί η ισοπαλία της Εθνικής στο Βέλγιο, ίσως ο διεθνής ποδοσφαιριστής να έκανε κάποιο άλλο σχόλιο, πιο συμβατό με την μιντιακή πραγματικότητα που ζούμε. Σε ένα σενάριο που θα μπορούσε να είναι φυσιολογικό, θα σχολίαζε τα τεκταινόμενα του «φαινομένου» της εποχής, του survivor και τίποτα από όσα ακολούθησαν δεν θα είχε συμβεί ποτέ.

Ούτε θα είχαν προκληθεί αντιδράσεις στο εσωτερικό του ΠΑΟΚ ούτε αναβρασμός στις τάξεις των οπαδών ούτε διευκρινήσεις κι εξηγήσεις. Ο κακός χαμός που προκλήθηκε αναδεικνύει για άλλη μια φορά το θέμα του χειρισμού των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Οι περιπτώσεις των αθλητών που την έχουν… πατήσει είναι πολλές. Κάποιες πρόσφατες, άλλες στο σχετικά πιο μακρινό παρελθόν. Ένα συμπέρασμα που μπορεί να βγει μάλλον αβίαστα, είναι πως τα δημόσια πρόσωπα καλό θα ήταν να αναθέτουν την ιντερνετική παρουσία και συμπεριφορά τους σε ειδικούς. Πράγμα που δεν αφορά τον Τζαβέλα (για να μην παρεξηγηθούμε) αλλά κυρίως αντιδράσεις όπως εκείνες του Πέλκα ή του Μυστακίδη.

Εάν το έκαναν, θα απέφευγαν τέτοιου τύπου κακοτοπιές στις οποίες δεν θα έπεφταν ποτέ εάν δεν ήταν γνωστοί και αναγνωρίσιμοι. Σε αντίθεση με αυτούς, εμείς οι υπόλοιποι –οι κοινοί θνητοί- αισθανόμαστε πως μπορούμε να λέμε ό,τι θέλουμε, να συμπεριφερόμαστε όπως θέλουμε, να αναπαράγουμε και να επικροτούμε ό,τι γουστάρουμε, χωρίς ποτέ να έρθει κανένας να μας ψέξει ή να μας «τιμωρήσει» για τις επιλογές μας.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως εκτός από αθλητές, αυτά τα παιδιά είναι πρώτα από όλα άνθρωποι και κατά συνέπεια, έχουν «γαλουχηθεί» με τον ίδιο τρόπο όπως όλοι μας. Με την εντύπωση (που δεν απέχει πολύ από την αλήθεια) πως ο ιντερνετικός κόσμος κυριαρχείται από μια ελαφρότητα που σου δίνει άνεση και ελευθερία χωρίς εκπτώσεις και επιπτώσεις. Ο καθένας από εμάς μπορεί να κάνει μια τσάρκα στο timeline του και να το διαπιστώσει.